Gepubliceerd als derde deel van een drieluik in het kader van Internationale Vrouwendag. Vandaag op 8 maart 2023. Waarbij het in elk deel is gegaan om het recht van vrouwen om volledig vrouw én volledig zichzelf te kunnen zijn. 'Roedel' gaat over je bezwaard voelen als je je druk maakt om je eigen sores, terwijl je beseft dat je in vergelijking met andere vrouwen in de wereld soms maar weinig te klagen hebt. De kunst is niet te vergelijken. Solidariteit ontstaat niet door jezelf in de steek te laten, maar juist door ook je eigen verhaal te erkennen.
Ik mag het niet
Struikelend door ’t leven
Vallen in dieptes
Ik moet opstaan!
Geen enkele reden goed genoeg vinden
Niet gelukkig te leven
Ik moet lachend voort
Bewegen omdat ik bestá
Ik vraag me af of ik mezelf kan toestaan
Dat ik klagen mag
Huilen
Tot diep in de nacht
En als het moet
Dan plakken we er nog een paar achteraan
Omdat tranen moet
Geen ontkomen aan
Maar mag ik dat?
Mag ik dat recht hebben om blij te zijn
En op te staan
Voor wat me is overkomen
Voor wat me is aangedaan
Voor wat ik fout heb gedaan
Voor wat ik zelf heb toegestaan
Hoe onbewust ook
Die zwaarte mee te zeulen
Kan nooit geen bedoeling zijn
Maar mag ik mij de ruimte gunnen
Die je om te leven nodig hebt
Zonder die ruimte
Geen leven
Geen enkele vorm van vrijheid
Ik bevrijd mij
Van ketens door jouw verhaal mij vastgelegd
Ik wil je vergeten
Jouw pijn
Jouw verdriet
Jouw onrecht aangedaan
Is mijn sta- in- de- weg
Ik geef het mij nu
Die toestemming om gelukkig te zijn
En om te janken
Als wolf die haar roedel roept
Ik mag het
Jouw verhaal smeekt me
Erken me!
Jazeker en
Die van mij ook
Daarmee krijgt iedere wolf
Erkenning nodig
Om ’t leven te leven
En bestaansrecht terug
Geschreven door Drisia d’Anjou op 29-1-2023 voor Internationale Vrouwendag.