Je vraagt je af waar woorden vandaan komen. Niet uit mijn mond. Niet uit mijn hoofd. Ze zijn zo zacht dat, als je erin knijpt, ze terugveren. Net een spons. Zo’n woord is net een spons. Volgezogen met betekenis. Symboliek tot in de puntjes. Soms gaat het alleen om de klank. De toon. Het staccato ritme. Fonetische flair op zijn best.
Ik vraag mij af waar de woorden soms vandaan komen. Ze zijn niet persé van mij. Voor mij. Of speciaal voor jou. Ze lijken van een andere orde. Meer bedoeld om te raken dan te lezen. Te bevatten wat van betekenis is. Te onderstrepen wat ertoe doet. Liefst cursief, want dat staat zo chique.
Soms valt iets met heel het alfabet nog niet te verklaren. Dan doet ook de Van Dale geen enkele deugd. Op papier verschijnt daar plotseling het antwoord: ‘Liefde voor de letter’ in vetgedrukt.
Bijgewerkte versie. Deze tekst is eerder gepubliceerd op een ander platform. Origineel geschreven op 28-9-2022.